நான் கேசட்டுக் கடை
சாடா பேரும்
வளைச்சுக்கிட்டாய்ங்க
வீட்டுல ஒரே கரைச்சல்
“ஏன்டா இந்தத் தேவையில்லாத
வேலை
யாருடா இப்போ கேசட்டுல்லாம்
ரிலீஸ் பண்ணுறாங்க
யாருடா இப்போ
டேப் ரெக்கார்டெர்லாம்
வச்சிருக்காங்க
சிடி போயே பத்து வருஷம் ஆச்சு
யூடியூபு ஸ்பாட்டிபைன்னு வந்தாச்சு
உனக்கென்ன கிறுக்காடா புடிச்சுருக்குன்னு”
விடாம கேள்வி கேக்குறானுங்க நண்பனுங்கள்லாம்
ஒரே போனு மேல போனு
இதுவரைக்கும் எனக்கு லைக் போடாதவங்கள்லாம்கூட
இன்பாக்ஸ்ல அக்கறையா கேக்குறாங்க
வாட்சப் மூலமா கேக்குறாங்க
எல்லாரும் கேக்குறது சொல்லுறது
எல்லாம் எனக்குப் புரியுது
ஆனா
உலகத்துல ஒருத்தன்
கேசட்டுக் கடை வைக்கணும்னு
ஆசைப்படுறது அவ்வளவு பெரிய குத்தமான்னு
நான் கேக்குறது மட்டும்
யாருக்கும் புரியலை
மொதல்ல நிலாவுக்குப் போனவய்ங்க
மொதல்ல அணுகுண்ட கண்டுபுடிச்சவய்ங்க
மொதல்ல ரேடியோவை கண்டுபுடிச்சவய்ங்க
மொதல்ல ஏரோப்பிளேன்ல பறந்தவய்ங்க
அவ்வளவு ஏன்
மொதல்ல கேசட்டுக் கடை வைச்சவய்ங்களெல்லாம்
கொண்டாடுற இந்த உலகம்
கடைசியா கேசட்டுக் கடை
வைக்க ஆசப்படுறவன மட்டும்
கிறுக்கனாக்கிக்
கீழ ஒக்கார வைச்சிடுது
காலத்தத் தாண்டிக் கனவு கண்டவனையும்
சரி
காலங்கடந்து கனவு காணுறவனயும்
சரி
இந்த உலகம் வாழவச்சதா
சரித்திரமே கெடையாது
கடைசியெல்லாம் முடிஞ்சி போன பிறகும்
கட்டக்கடைசியா ஒரு கடைசியைக்
கொண்டுவர்ற நெனைக்கிறான் பாரு ஒருத்தன்
அதாவது நானு
நியாயமா பாத்தா
என்னெல்லாம்
இந்த உலகமே
தலைமேலே தூக்கிவச்சிக் கொண்டாடனும்
இத்தனைக்கும்
நான் சாதனைக்காக இதை
செய்யணும்னு
நெனைக்கல
எனக்கு கேசட்டுக் கடை வைக்கணும்னு
சின்ன வயசுலேருந்து அவ்வளவு ஆசை
அதுக்குள்ள கேசட்டு டேப்ரெக்கார்டர்லாம்
காணாம போச்சுன்னா
நான் என்ன பண்ணுவேன்
என் ஆசை இன்னும்
அப்படியேத்தானே இருக்கு
-ஆசை