முதலில்
மெதுவாகத்தான் ஆரம்பித்தது
நான் இருக்கிறேன்
என்பதைத் தானே
அறிந்துகொள்ள
ஒரு 'கூ'வை
எடுத்து
விட்டது குயில்
தான் இருப்பது
தனக்கே உறுதிப்பட்ட
பரவசம் தந்த
சிறுதிமிரில்
நான் இருக்கிறேன்
என்று
எல்லோருக்கும்
எல்லாவற்றுக்கும்
தெரியப்படுத்த ஆசைப்பட்டு
இன்னொரு 'கூ'வை
எடுத்து
விட்டது
ஏதும் நிகழவில்லை
மறுபடியும் மறுபடியும்
கூ கூ கூ
ஒன்றும் ஒருவரும் அசைந்துகொடுக்கவில்லை
தான் இருக்கிறேன்
என்பதைச் சொல்ல
ஒரு குயில்
எவ்வளவு
கழுத்தறுத்துக்கொள்ள
வேண்டியிருக்கிறது
விரக்தியிலும்
கோபத்திலும்
அடுத்து எடுத்தது
ஒரு பென்னம்பெரிய வாளை
அதை ஒரு
கூவில் தோய்த்துக்
கண்சிமிட்டும் நேரத்தில்
சொருகியது
சூழலுக்குள்
சோம்பல் முறித்துக்கொண்டிருந்த
அனைத்திலும்
அப்போதும்
ஏதும் நிகழ்ந்ததாய்த்
தெரியவில்லை
ஆனால்
வானம்தான்
எவ்வளவு நேரம்
வலிக்காதது போலவே
நடித்துக்கொண்டிருப்பது
கூர்முனை எழுப்பிய
வலியை
புதிதாய்க்
கனன்றுகொண்டு வந்த
காயம்
காட்டிக் கொடுத்தது
அந்தக் காயத்தின்
தகிப்பில்
இந்நாளின் குடைக்குள்
குறுக்குமறுக்காய்
நாம் ஓடிக்கொண்டிருக்க
வேண்டும்
இந்தக்
குயில் நடத்தும் கூத்து
கோடை முழுக்கத் தொடருமே
அதை யார்
கோடையின்
காவல் தெய்வமாய் ஆக்கியது
எடுத்ததற்கெல்லாம்
கொடை கேட்கிறதே
- ஆசை
No comments:
Post a Comment