பிறகு தேன்சிட்டுக்கென்று
தேனையும்
தேனுக்கென்று பூவையும்
பூவுக்கென்று செடியையும்
செடியிருக்கத் தரையையும்
தரைக்கென பூமியையும்
பூமிக்காக வானம்
நட்சத்திரங்களென்று
யாவற்றையும் படைத்தார் கடவுள்
எல்லாம் தனக்காகப்
படைக்கப்பட்டிருந்தாலும்
எதைப் பற்றியும்
கவலைகொள்வதில்லை
இந்தத் தேன்சிட்டு
பிரபஞ்சத்தின் எந்த விதிகளையும்
மதிப்பதில்லை
கடவுள் இருக்கிறாரா
இல்லையா என்றுகூட
எண்ணிப் பார்ப்பதில்லை
பாருங்கள்
போகிறபோக்கில்
காலத்தின் உள்ளங்கையில்
எப்படி அது எச்சமிட்டுப் போகிறது
என்பதை
என்னவோ தான்தான்
கடவுள் என்பதைப் போல
-ஆசை, கொண்டலாத்தி (2010, க்ரியா) கவிதைத் தொகுப்பிலிருந்து
No comments:
Post a Comment